ULICA WIELKIE GARBARY

Analogicznie jak droga Małe Garbary, pełna stara w średniowieczu często poprzez fachowców wspierających się z garbowania skóry. W latach 1891-1920 nazywana stanowiła zaledwie ulicą Garbary, ponieważ Małe Garbary miały to imię Strobanda.

Po zburzeniu pałacu w 1454 r. i zawarciu międzymurza w teren Innego Centra działki budowlane przy obecnej drodze zostały powiększone tylko kosztem międzymurza. Kiedyś w dalekich kamienicach rozbudowane zostały trakty tylne, bądź także na ich zapleczu stawiano inne lokum.
W paru gotyckich i udoskonalonych w XVI w. kamienicach (nr 7) dano w wieku XVII trzy nowe szpitaliki (przytułki). Początkowo stary toż maszyny charytatywne, lecz w 1842 r. przejęte stały przez cywilizacja także oddały motyw małemu szpitalowi (na blisko 30 osób), jaki trwał także niemal w czasie międzywojennym. Odnowione dokładnie w 1993 r. są już potrzebom Pomorskiego Banku Kredytowego.

Wzniesiony koło w 1867 r. budynek szkolny (nr 9) oddany pozostawił w 1893 r. średniej szkole żeńskiej, przesadzonej z przyszłej Ekonomii (ul. Piekary 49). Włączająca się tu już Szkoła Podstawowa nr l odebrała w 1976 r. imię Uczestników Strajku Szkolnego 1906-1907. Nad frontowymi elewacjami znane są terakotowe rzeźby herbów Dojrzałego także Kolejnego Centra Torunia.
Pobliski mały spichlerz barokowy (nr 10) wypełniał swoją wartość dalej w momencie międzywojennym, a już wypełnia go Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Toruniu, Oddział Oświaty Zdrowotnej.
Odróżniająca się trzykondygnacyjna kamienica gotycka (nr 11), o formie ryglowej, wzniesiona przeżyłam w następnej połówce XV wieku na pas dawnego międzymurza. Pierwotnie była jednopiętrowa, ale rozbudowana w kluczowej części XVI w. otrzymała murowany trakt tylny i tworzone stropy. Zmiana elewacji frontowej na całkiem murowaną nastąpiła około 1800 r. Wskutek modernizacji zakończonych w XIX i XX w. kamienica zatraciła pierwotny układ przestrzenny, jednak w 1993 r. odzyskała poprzedni wygląd. W intensywnej sieni na dole odkryto spod tynku małe nisze ze średniowiecznymi malowidłami figuralnymi i przywrócono galeryjkę (wiszącą izdebkę), jak i trakt tylny, w jakim na pierwotnym piętrze podziwiać można dobrze malowane stropy. Obecnie kryje się tutaj Pomorski Bank Kredytowy.
Przy obecnej trasy zatrzymała się i ładna secesyjna kamienica z balkonami (nr 17) i znaczny narożny budynek (nr 18), w jakim szybko w 1903 r. funkcjonowała luksusowa kawiarnia.